Na een wat rustigere paar weken op m’n blog wil ik het schrijven/bloggen nu eindelijk weer oppakken. Wat is er in de tussentijd dat ik niets schreef allemaal gebeurd?
First of all: ik was druk bezig met verhuizen, wat enorm stressvol is geweest. Alles moest ingepakt, opgeruimd, ingeladen, weggegooid of uit elkaar gehaald worden en uiteindelijk allemaal meegenomen en verhuisd worden. Het was nog allemaal een werk, maar het is gelukt. Afgelopen dinsdag was ik klaar. Done. Finito. En dat voelt zo goed! Ik was namelijk echt even mijn schrijfzin kwijt.
Met al die stress en al die dingen die door mijn hoofd spookten, werd ik erg ontmoedigd en kreeg ik vreselijke gedachten over dat ik niet meer wilde schrijven en beter een andere hobby kon zoeken, want dit werd toch nooit wat. Ik zou nooit een boek uitbrengen. Het heeft me echt nog verder de put in geduwd.
Maar… ik ben die put weer uitgeklommen en heb het licht weer mogen aanschouwen. Afgelopen dinsdag was de laatste dag. De laatste restjes behang van de muren afgehaald, de laatste planken laminaat naar het grofvuil gebracht, de laatste dingen ingepakt en ingeladen, en toen… Eindelijk mijn sleutels ingeleverd en de spullen van mijn werk ingeleverd. Ik was er eindelijk vanaf. Na twee jaar woon- en werktijd weg uit Eindhoven. Ik was vrij. Ik bén vrij!
En nu is de rust en schrijfzin gelukkig weer teruggekeerd. Ik logeer even bij mijn ouders, tot aan onze Amerika-reis 13 september. Ik hoef even niks en heb geen verplichtingen. Heerlijk is dat. Ik heb nu de tijd om lekker in de zon te zitten lezen zonder het gevoel hebben dat ik straks nog een hele hoop moet doen. Ik heb weer tijd en zin om te gaan bloggen, ik heb nieuwe proeflezers voor mijn manuscript gevonden via writers:community, ik heb de basismodule fictie schrijven afgerond en een certificaat gekregen (ook via writers:community), en al gezellig met wat vriendinnen afgesproken die ik normaal niet zo vaak meer zie. Eindelijk is life weer good!
Maar nu hebben jullie tenminste een beetje een idee van waar ik uitgehangen heb. Het had met verhuizen en de laatste loodjes op het werk te maken. Nu is het achter de rug en ben ik een totaal ander mens!
Nee serieus, ik ben donderdag naar de kapper geweest en heb de hele haarbende er weer voor het goede doel af laten knippen!
Ja, het is even wennen hè? Ik heb het vorig jaar ook laten doen, maar toen was mijn haar nog iets langer. Ik heb mijn haar al sinds de middelbare school niet meer op schouderlengte gehad, en toen vond ik het zo lelijk bij mezelf, dat ik bang was voor hoe het eruit zou zien. Maar het resultaat valt me hartstikke mee. Ik krijg er zelfs hele positieve reacties op en iedereen vindt dat het me goed staat. Nou, dat ook weer opgelost 🙂
En het is echt een verademing dat ik die 125 gram haar die in die vlecht zit verwerkt straks niet meer mee hoef te nemen op reis!
Benieuwd hoe het verder met me gaat en wil je van de laatste ins en outs van mijn leven en mijn schrijverschap op de hoogte blijven? Volg me op Instagram: lianne.loves, en natuurlijk ook op deze site!
Groetjes en een dikke x!
– Lianne
Lianne Reijntjes 
Wat fijn om te horen dat je eindelijk alle inpakstress en alles rondom je werk achter je kunt laten en nu eerst op reis kunt om daarna een frisse start samen met Stefan in jullie eigen huisje kunt maken. Fijn ook dat je eindelijk de schrijfzin weer een beetje terug krijgt en dat je het op writers:community zo naar je zin hebt! Er gaat vast en zeker een hele mooie tijd aan komen nu en dat is je van harte gegund! Je haar staat je echt prachtig zo. Ik vind het er vlot en vrouwelijk tegelijk uitzien 🙂 Ik heb trouwens nu al zin in ons dagje Amsterdam volgende week! Zo leuk om je nog te zien vlak voordat jullie naar Amerika gaan!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja het is echt fijn! Het geeft heel veel rust! Volgende week lekker op vakantie, daarna samenwonen en dan hopelijk een baan vinden waar ik mijn passie voor schrijven wat meer in kwijt kan! Bedankt voor je compliment over mijn haar 🙂
LikeLike